یادداشتی از محسن عباسی‌فرد در تارنمای تحلیلی- خبری ورزش کیو؛ نقش زنان در تیم‌های اول تا چهارم المپیک از نصف بیشتر
المپیک ۲۰۲۴ پاریس با وجود حواشی و مشکلات بسیار زیادش سرانجام به پایان رسید تا حالا بیشتر تمرکزها روی آمار و ارقامی باشد که از این میدان به جا مانده است. المپیکی که یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌هایش تعداد برابر زنان و مردان ورزشکار بود.
زنانی که در هر دوره این مسابقات درخشان‌تر ظاهر می‌شوند و نشان می‌دهند کشورها هرچقدر بیشتر به ورزش زنان اهمیت بدهند و روی آن سرمایه‌گذاری کنند، نتیجه درست و خوبی می‌گیرند.
در این باره بیان این نکته کافی است که بیش از نیمی از مدال‌های تیم‌های اول تا چهارم بازی‌های المپیک پاریس را بانوان این کشورها به دست آورده‌اند.
آمریکا، چین، ژاپن و استرالیا چهار کشور نخست جدول مدالی المپیک هستند. آمریکا که به لطف طلای تیم زنان بسکتبالش باز هم به عنوان قهرمانی المپیک رسید در مجموع ۴۰ مدال طلا، ۴۴ نقره و ۴۲ برنز در این بازی‌ها کسب کرد که سهم بانوان از این مدال‌ها ۲۶ طلا، ۲۳ نقره و ۱۸ برنز و در مجموع ۶۷ مدال در ۱۸ رشته ورزشی است؛ این یعنی ۵۳ درصد از مدال‌ها را بانوان این کشور به دست آورده‌اند.
جالب است بدانید این عدد در کشور چین هفت درصد بیشتر است! چین که با تعداد طلای برابر با آمریکا در رده دوم ایستاد، ۶۰ درصد مدال‌هایش را مدیون زنان ورزشکار خود است.
چین در پاریس ۴۰ مدال طلا، ۲۷ نقره، ۲۴ برنز و در مجموع ۹۱ مدال به دست آورد که بانوان این کشور ۵۵ مدال یعنی ۲۳ طلا، ۱۵ نقره و ۱۷ برنز در ۲۰ رشته ورزشی کسب کرده‌اند.
در ژاپن اما سهم زنان ورزشکار ۴۶ درصد است. زنان ورزشکار ژاپنی ۲۱ مدال شامل هشت طلا، پنج نقره و هشت برنز کسب کرده‌اند این درحالی است که تعداد کل مدال‌های ژاپن در بازی‌های المپیک ۴۵ مدال شامل ۲۰ طلا، ۱۲ نقره و ۱۳ برنز است.
بانوان استرالیایی اما با سهم ۵۱ درصدی در جایگاهی بهتر از ژاپن قرار دارند تا از بین چهار کشور، سهم زنان ورزشکار سه کشور بیش از نیمی از مدال‌های به دست آمده باشد. زنان استرالیا ۲۷ مدال از ۵۳ مدال کسب شده را به نام خود ثبت کرده‌اند که شامل ۱۳ طلا، هفت نقره و هفت برنز از ۱۸ مدال طلا، ۱۹ نقره و ۱۶ برنز مجموعی که به دست آمده است.
جالب است بدانید که مدال‌های طلای آمریکایی‌ها در رشته‌های شنا، ژیمناستیک، دوومیدانی، موج‌سواری، بسکتبال، قایقرانی، شمشیربازی، فوتبال، تیراندازی، وزنه‌برداری و کشتی به دست آمده است.
چینی‌ها هم در رشته‌های ژیمناستیک، شنا، دوومیدانی، بدمینتون، بوکس، قایقرانی، شیرجه، تیراندازی، تنیس روی‌میز، تنیس و وزنه‌برداری صاحب مدال طلا شدند.
ژاپن در رشته‌های دوومیدانی، جودو، قایقرانی و کشتی و استرالیا در رشته‌های دوومیدانی، قایقرانی، شیرجه، شنا و موج سواری طلا گرفته‌اند.
اگر از چهار کشور اول جدول مدالی المپیک پاریس عبور کنیم و به نتایج زنان ورزشکار ایران بپردازیم، باید گفت سهم دختران ایران از مدال‌های کسب شده ۱۶ درصد است. کاروان ایران در پایان المپیک پاریس صاحب۱۲ مدال شامل سه طلا، ۶ نقره و سه شد که سهم بانوان از المپیکی که رکورد تعداد سهمیه زنان ایران در آن شکسته شد، یک نقره و یک برنز بود که توسط ناهید کیانی و مبینا نعمت‌زاده به دست آمد. بانوان ایران در این دوره از بازی‌ها ۱۱ سهمیه در رشته‌های قایقرانی، تیراندازی، تیراندازی باکمان، تکواندو، دوومیدانی و تنیس روی میز کسب کردند که با رکوردشکنی و مدال نقره ناهید کیانی و برنز مبینا نعمت‌زاده از لحاظ کیفی روند رو به رشدی داشته‌اند.
ورزش ایران برای اینکه توسط زنان به مدال المپیک برسد، سال‌های زیادی را انتظار کشید. این انتظار سرانجام با برنز کیمیا علیزاده در المپیک ۲۰۱۶ ریو شکسته شد و حالا مدال‌آوری دختران ایران توسط مبینا و ناهید به مدار بازگشته است.
نکته مهم اما اینجاست که جدای از بحث المپیک، دختران ورزشکار ایران نشان داده‌اند که هر جا روی تیم‌شان تمرکز شده و به درستی حمایت شده‌اند در کوتاه‌ترین زمان دست به کارهای بزرگی زده‌اند.
به عنوان مثال در وزنه‌برداری در زمان کوتاهی از تشکیل تیم ملی دختران ایران موفق شدند عملکرد خوبی از خود به جای بگذارند و به مدال هم برسند.
یا در همین تکواندو ناهید کیانی و مبینا نعمت‌زاده که ۱۹ سال بیشتر سن ندارد، توانستند با برنامه‌ریزی و حمایت مناسب جزو مدال‌آوران کاروان ایران در پاریس باشند.
یا مهسا جاور و زینب نوروزی برای نخستین بار سهمیه قایق دونفره روئینگ را به دست آوردند که اتفاق کوچکی نیست. حتی دومین حضور متوالی فرزانه فصیحی دونده سرعت ایران در المپیک هم با توجه به موقعیتی که این رشته دارد، کار بزرگی است.
المپیک پاریس آینه خوبی بود که مسئولان ورزش کشور باید پیش روی خود قرار بدهند. دختران ایران سرشار از انگیزه هستند که با وجود تمام محدودیت‌ها و مشکلات سعی کرده‌اند خود را به بالاترین نقطه‌ها برسانند.
اگر این سرمایه‌گذاری در ورزش زنان به درستی شکل بگیرد، می‌توان المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس را طور دیگری پیش‌بینی کرد.
