یادداشتی از محسن عباسی‌فرد سردبیر تارنمای تحلیلی- خبری ورزش کیو؛ پایان اسطوره؛به بهانه خداحافظی مانویل نویر با تیم ملی ژرمن‌ها
مانویل نویر دروازه‌بان ۳۸ ساله آلمانی، با انتشار پستی در اینستاگرام از بازی‌های ملی خداحافظی کرد تا بعد از توماس مولر و ایلکای گوندوغان سومین بازیکنی باشد که از جمع ژرمن‌ها جدا می‌شود. نویر از سال ۲۰۱۰ به دروازه‌بان شماره یک آلمان تبدیل شد و با انجام ۱۲۴ بازی ملی، موفق به ثبت ۵۱ کلین‌شیت شد. کاپیتان سابق ژرمن‌ها در سال ۲۰۱۴ به قهرمانی جام جهانی با آلمان رسید.
داستان او برای تیم ملی آلمان همان‌طور که خودش اشاره می‌کند در یک بازی دوستانه مقابل امارات متحده‌عربی شروع شد اما این فقط یک مقدمه به نظر می‌رسید برای مردی که می‌خواست در میادین بزرگ بین‌المللی افسانه سنگربانان ژرمن‌ها را دوباره زنده کند و مرز بین افسانه و واقعیت را در مهارهای بی‌نظیرش بپیماید.
جام جهانی ۲۰۱۰، او را به مبارزه طلبید تا عیار این مدعی حراست در دروازه ژرمن‌ها را بیازماید. در اولین بازی جام جهانی مقابل استرالیا، اولین کلین‌شیت خودش را رقم زد. مانوئل نویر نه مثل مردی که تازه به عنوان دروازه‌بان اول یک تیم انتخاب شده، بلکه شبیه باتجربه‌ترین ستاره‌های فوتبال در این پست از دروازه تیم ملی کشورش مرزبانی می‌کرد. کلین‌شیت بعدی برابر غنا رقم خورد. کار به تقابل با انگلیس پر از ستاره سال ۲۰۱۰ رسید.
انگلیس گلزن کم نداشت اما نویر هم دروازه‌بان کمی نبود. البته شاید اگر در آن زمان تکنولوژی خط دروازه وجود داشت، کار بزرگ نویر خراب می‌شد اما او هم همسو با زمان و زمانه‌اش از اشتباه داوری سود برد. با این حال حتی گل مردود انگلیس هم نمی‌توانست ارزش‌های نویر را زیر سوال ببرد.
آلمان پیش می‌رفت. مهاجمان این تیم می‌تاختند چون خیالشان راحت بود؛ چراکه نه فقط یک دروازه‌بان بلکه یک دفاع آخر هم در ترکیب دارند. کسی که جسارت پا به توپ شدن تا نزدیکی خط وسط زمین را حتی در حضور بازیکنان حریف دارد. نویر دروازه‌بان و مدافع آخر تیم ملی آلمان، این ویژگی منحصر به فرد را در جام جهانی ۲۰۱۰ به طور کامل به مخاطبانش معرفی کرد.
شاید اگر حریف اسپانیای آماده آن سال‌ها نبود، اولین جام جهانی آلمان با سنگربانی نویر به اولین قهرمانی این ستاره سال‌های اخیر دروازه آلمان منجر می‌شد. با این حال نه آلمانی‌ها مردان مایوس شدن بودند و نه نویر تسلیم را می‌پذیرفت. این آلمان باید در دوران نویر یک قهرمانی جهان را به دست می‌آورد.
شب تلخ برابر ایتالیا
نویر بود و یورو ۲۰۱۲ که فکر می‌کردیم سهم آلمانی‌ها باشد. با این حال قهرمانان بزرگ هم شاید روزی تسلیم شوند. ایتالیای پراندلی با ماریو بالوتلی، درخشش آلمان و نویر در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ را پشت خودش پنهان کرد. ستاره تنومند آتزوری به دروازه او یورش برد و صحنه‌ای خلق شد که برازنده مردی به نام مانوئل نویر نبود. صحنه زانو زدن سنگربان ژرمن‌ها در مقابل ضربه بالوتلی! این شاید یکی از تلخ‌ترین شب‌های نویر در پیراهن تیم ملی نام داشت.
فتح دنیا در ماراکانا
هنوز کسی نمی‌تواند به لحاظ فنی در مورد آن مسابقه خاص صحبت کند. دلیل اینکه سلسائوی بزرگ در خاک کشورش و وقتی برای بالای سر بردن جام قهرمانی روزشماری می‌کند با هفت گل بمباران می‌شود را کارشناسان هم نمی‌توانند به وضوح بیان کنند. آلمان نبود؛ یک ماشین ویرانگر به نظر می‌رسید که در دروازه هم سلاحی دفاعی به نام نویر داشت. ستاره‌ای که شاید بهترین شب زندگی‌اش به عنوان دروازه‌بان ژرمن‌ها را در برزیل جشن گرفت. ژرمن‌ها آنقدر از این پایکوبی سهمگین مقابل برزیل لذت بردند تا درنهایت فینال را هم مقابل مسی و آرژانتین با موفقیت به پایان رساندند. این یکی از بزرگ‌ترین افتخارات مانوئل نویر به عنوان دروازه‌بان تیم ملی آلمان بود و در یک جام جهانی در خاک آمریکای جنوبی، به عنوان نماینده‌ای از قاره سبز، دو قطب فوتبال آمریکای لاتین را یکی پس از دیگری کنار زدند و به قهرمانی در ماراکانا رسیدند. لذت این پیروزی بزرگ به حدی بود که نویر در پیام وداعش با تیم ملی آن را فراموش نکرد و باز هم به زبانش آورد.
رکوردهای نویر
او در دوران رقیبی مثل مارک آندره تراشتگن در اوج آمادگی، همیشه انتخاب اول تیم ملی نام می‌گرفت. نویر البته ناخواسته سد بزرگ بازی کردن تراشتگن در تیم ملی بوده. از همین رو رسیدن این دروازه‌بان به ۱۲۴ بازی ملی در دوران حرفه‌ای در حضور تراشتگن یک دستاورد ویژه تلقی می‌شود.
نویر همچنین پس از ماتیوس، کلوزه، مولر و پودولسکی بیشتر از هر کس دیگری برای تیم ملی آلمان به میدان رفته. او در این مدت ۱۱۸ گل دریافت کرد و ۵۱ کلین‌شیت را هم از دوران حضور در کارنامه‌اش در تیم ملی دارد. بیشترین تعداد بازی متوالی بدون گل خورده برای نویر در تیم ملی، پنج مسابقه است.
پایای یک اسطوره
دوران نویر هم همان‌طور که خودش اذعان می‌کند یک روزی باید تمام می شد. سنگربان ۳۸ ساله بایرن مونیخ اگرچه در بیانیه‌هایش تایید می‌کند هنوز هم می‌تواند به حراست از دروازه تیم ملی بپردازد اما این یک تصمیم حرفه‌ای است و نویر بالاخره میدان را برای چند سال باقی‌مانده از دوران حرفه‌ای تراشتگن خالی می‌کند. آلمانی‌ها دوست داشتند در فینال یورو ۲۰۲۴ جام را بلند کند و با این تصویر داستانش تمام شود اما نویر برای به یادماندنی بودن و ثبت شدن در تاریخ و برای قرار گرفتن در جمع اسطوره‌های تاریخ دروازه‌بانی آلمان صحنه‌های بدیع و موفقیت‌های بزرگ کم نداشت.
